To super four διακρίνοταν από τα γενοφάσκια του για το ματσό χαρακτήρα του, με τo πληθωρικό ντεπόζιτο, την 4 σε 1 εξάτμιση που τις περισσότερες φορές κατέληγε σε αφτερ-μαρκετ τελικό, χαρίζοντας υψίσυχνες ηδονές μπόλικων db, τις κλασσικές γραμμές του και τα καλοσχεδιασμένα πλαστικά, που συμπεριλάμβαναν την θελτική ουρά, για εργοστασιακά στάνταρ της εποχής. Αν εξαιρέσουμε την ουρά, στο παρόν project, που μεταλλάχθηκε χάριν της λιτής custοmαρισμένης αισθητικής που θέλουν οι επιταγές σήμερα του κάθε Builder που σέβεται τον εαυτό του, όλα τα άλλα στοιχεία έχουν διατηρηθεί σε ένα σύνολο που αντικρύζοντας το, φέρνει στο μυαλό σου διάφορους συνειρμούς, που σχετίζονται με καμμένα λάστιχα, γκάζια, γόνατα στις στροφές και διάφορα τέτοια όμορφα πράγματα, που αποτελούν το δίτροχο παιδότοπο για μεγάλα παιδιά!
1) Σε ποια μότο βασίζεται το project και σε τι στυλ έχει διαμορφωθεί;
Το project βασίζεται σε ένα CB400 SF του 1999. Ξεκίνησε σαν café racer, αλλά επειδή τελικά κατέληξε με μεγαλύτερη σέλα και χωρίς κοκωβιό, θα το χαρακτηρίζαμε café – brat.
2) Τι εργασίες έχουν γίνει στο μοτέρ;
Λύθηκε και καθαρίστηκε ολόκληρο το μοτέρ κομμάτι – κομμάτι μαζί με τα carbs, αφαιρέθηκε ο παπάς και τοποθετήθηκαν φιλτροχοάνες.
3) Τι εργασίες έχουν γίνει στο πλαίσιο και στα περιφερειακά;
Οι κύριες μετατροπές που έχουν γίνει στο πλαίσιο είναι το κόψιμο – ράψιμο στο πίσω μέρος του, η αφαίρεση των πλαϊνών πλαστικών καθώς και όσων περιέχονταν σε εκείνο το σημείο (δοχείο υπερχείλισης – ηλεκτρονική – μπαταρία – φιλτροκούτι).
Στα περιφερειακά, τοποθετήθηκαν clip–on με χειροποίητες δερμάτινες χειρολαβές, αλλάχθηκαν εμπρός – πίσω φανάρια, φλάς και καθρέπτες. Τοποθετήθηκε νέο ταχύμετρο, αφαιρέθηκε το διπλό στάντ, κατασκευάστηκε πίσω φτεράκι καθώς και χειροποίητη δερμάτινη σέλα με χώρο αποθήκευσης ώστε να κρυφτούν τα προαναφερθέντα.
Για τη σέλα αξίζει να γίνει ιδιαίτερη μνεία. Η βάση της σέλας φτιάχτηκε από θερμοπλαστικό υλικό όπου ζεστάθηκε και έπεσε πάνω στο σκελετό για να τον αγκαλιάσει, παίρνοντας έτσι ακριβώς το σχήμα που θέλαμε.
Επίσης αλλάχθηκε το τελικό της εξάτμισης και τυλίχθηκε ολόκληρη με ταινία.
Όσο αφορά το ντεπόζιτο, χρησιμοποιήσαμε μια τεχνοτροπία που λέγεται rust patina.
Ο συνδυασμός αυτων των χρωμάτων εφαρμόστηκε επιλεκτικά σε μερικά σημεία του τεποζίτου.
4) Υπάρχουν εργασίες που θα γίνουν στο μέλλον πάνω στην μοτοσυκλέτα;
Μια εργασία που θα γίνει σίγουρα είναι να μεταφερθεί το πίσω φανάρι πάνω από την πινακίδα, η οποία έχει τοποθετηθεί στο πλάι και χαμηλά, κάτι που δεν αναφέραμε πριν για να μην γίνουμε κουραστικοί.
5) Ποιο το δυνατό και ποιο το αδύνατό της σημείο;
Το δυνατό της σημείο είναι η εμφάνιση της, τουλάχιστον αυτό καταλαβαίνουμε από τα βλέμματα στα φανάρια. Στα μείον θα βάζαμε ίσως την θέση οδήγησης, η οποία είναι χαμηλή και χρειάζεται συνήθεια κ τον δυνατό ήχος της εξάτμισης. Αλλά café racerφτιάξαμε, όχι σκούτερ !!
6) Τι χρήση θα έχει η μοτοσυκλέτα;
Βολτάδικη, σε καθημερινή βάση.
7) Έχεις άλλες μοτοσυκλέτες, και ποιες;
Στα σκαριά είναι ήδη το 2ο project, ένα CB 400n του 1983, το οποίο ελπίζουμε να σας παρουσιάσουμε στο απώτερο μέλλον.
Τέλος θα θέλαμε να κάνουμε ειδική μνεία στον Νικηφόρο. Αυτοδίδακτος δίπλα σε παλιούς γνωστούς μάστορες που έχουν αποσυρθεί πλέον από την ενεργό δράσει. Στην αυλή του – εργαστήριο έγιναν οι περισσότερες εργασίες της μηχανής, δίπλα ακριβώς από την αγαπημένη του ερωμένη, μια BSA όπου μας κοιτούσε ανυσηχη μήπως καταλήξει κ αυτή στην ίδια μοίρα με την Xόντα…Ευτυχώς για αυτήν ο Νικηφόρος δεν έχει τέτοιες βλέψεις, την κρατάει κλασική και πανέμορφη, ακριβώς όπως πρώτο γνωρίστηκαν!
