Tag: bmw

Titanium Spear

‘Ενα GS διαχρονικό, μοντέρνο και ρετρό, ξαλαφρωμένο και δυνατό, απέριττο και λειτουργικό ! Ο δημιουργός του το βάφτισε “Titanium Spear” και είναι ακριβώς αυτό, Λόγχη (Spear) ως διαχρονικό σύμβολο δύναμης, φτιαγμένη από τιτάνιο (Ti) ως υλικό μοντέρνο, δυνατό και ελαφρύ. Η ιδέα ήδη γνωστή, αυτό κάνουμε άλλωστε εδώ, αλλά η ιδιαιτερότητα που κάνει αυτό το project ξεχωριστό, είναι ο δύσκολος “δωρητής σώματος” γι’ αυτό το εγχείρημα. Το GS1100 στην αρχική του μορφή ήταν κάτι άλλο, για κάποιους άλλους σκοπούς βεβαίως, αλλά όπως και να το κάνουμε το να μετατρέψεις μία ώριμη Γερμανίδα νοικοκυρά έτσι απλά σε σεξοβόμβα, διατηρώντας όμως την ταυτότητα, τις καμπύλες και τις αναλογίες της, δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Ο φίλος μας Αντώνης Σφακιωτάκης ομολογεί υπεύθυνος για την συγκεκριμένη μετατροπή και είμαστε σίγουροι ότι η μαμά BMW, όχι μόνο δε θα τον αφόριζε για ιεροσυλία, αλλά θα του έκλεινε και το μάτι διακριτικά, κάπως έτσι άρχισε, κλείσε το ματάκι στον έναν και στον άλλον customiser, στο τέλος πέταξε και η μαμά το “ταγεράκι” και φόρεσε perfecto με καρφιά, για να φτάσουμε να χαιρόμαστε τα απελευθερωμένα παιδιά της σήμερα !!!

Η ιδέα του Αντώνη ξεκίνησε με τις επιρροές που παρακολουθούσε συστηματικά τα τελευταία πέντε χρόνια με διάφορα custom “μηχανάκια” από την ευρωπαϊκή περισσότερο, caferacer/scrambler σκηνή.

 Από το 2009 ήταν κάτοχος ενός R1200GS (μοντέλο 2007) με το οποίο περνούσε υπέροχα, τόσο υπέροχα που το 2015 του μπήκε η ιδέα να το τροποποιήσει και συγκεκριμένα να το κάνει τύπου ADV. Το μικρόβιο των επεμβάσεων/τροποποιήσεων/βελτιώσεων το είχε από παλαιά, του άρεσε γενικά να ψάχνει τι μπαίνει που, τι ταιριάζει, τι δεν ταιριάζει και πως θα κάνει κάτι να είναι συμβατό. Αφού προχώρησε σε μία ικανοποιητική τροποποίηση το 2016, η ανάγκη του για “μετατροπές” μεγάλωσε περισσότερο. Τότε είδε, ψάχνοντας πάντα για την χρυσή τομή, τα απίστευτα στα μάτια του τότε scrambler κατασκευαστών όπως ο CRD, ο Adonis, o Hornig, o Sbrannetti τα οποία του έβαλαν το μικρόβιο της κατασκευής ενός Scrambler.

Η επιλογή του συγκεκριμένου μοντέλου έγινε περισσότερο γιατί είχε, όπως και μεις γιατί να το κρύψουμε άλλωστε, έναν εθισμό στον όγκο και ήχο των R (boxer) κινητήρων καθώς και το γεγονός ότι η συγκεκριμένη μοτό βρίσκεται τεχνολογικά κάπου στη μέση, ανάμεσα στο χθες και το σήμερα, από θέμα ηλεκτρονικών/τεχνολογίας. Συγκεκριμένα είχε θέσει ως προϋπόθεση την ύπαρξη EFI και ABS. Η επιλογή του R1100GS ήταν λοιπόν σχεδόν μονόδρομος …

Έτσι ξεκίνησε μελετώντας εντατικά αρχικά το οπτικό κομμάτι , συγκρίνοντας κατασκευές άλλων, απορρίπτοντας τα κακώς κείμενα, μετρώντας και σχεδιάζοντας επανειλημμένα στον Η/Υ το προσχέδιο. Σε πολλά σημεία η αντιγραφή είναι αναπόφευκτη, χωρίς όμως να είναι πιστή, προσαρμόζοντας το κάθε μέρος στην προσωπική αισθητική του και πάντα τηρώντας τις αναλογίες. Κατά την κατασκευή το μπροστά μέρος αφαιρέθηκε και στη θέση του τοποθετήθηκε μία βάση φαναριού και κοντέρ, που με την προσθήκη του συγκεκριμένου φαναριού πλησιάζει το ρετρό. Τα φωτιστικά σώματα είναι πλέον εξ’ ολοκλήρου LED (λαμπτήρας Η4 φαναριού, φλας και πίσω φανάρι).Στο κομμάτι των οργάνων υπήρξε μία σαφής μινιμαλιστική εξόντωση αυτών με τη χρήση ενός ψηφιακού πολυοργάνου το οποίο αντικατέστησε τα τόσο ογκώδη και αναχρονιστικά εργοστασιακά όργανα του R1100GS (στροφόμετρο, αναλογικό κοντέρ, όργανο RID) χωρίς να χάνει βασικές ενδείξεις. Αξίζει να αναφερθεί πως η δυνατότητα εμφάνισης της σχέσης στο κοντέρ λειτουργεί κανονικά, κάτι που δε θα ήταν εφικτό χωρίς την χρήση MCU.

Αναγκαστικά το ψυγείο λαδιού μετακόμισε μπροστά από τον καθρέπτη του κινητήρα στηριζόμενο σε βάσεις που σχεδίασε και κατασκεύασε ο ίδιος, καθόσον η επιλογή που υπήρχε από το unit garage, για αυτόν ήταν μη αποδεκτή. Οι σωλήνες ελαίου τροποποιήθηκαν αναλόγως και πήραν τη θέση τους αγκαλιάζοντας όμορφα τη γραμμή του κινητήρα.

Σε ό,τι αφορά την τροποποίηση του υποπλαισίου αφαιρέθηκε το εργοστασιακό μέρος της ουράς το οποίο αντικαταστάθηκε με ουρά τύπου ανοιχτού Π και όχι U, επίσης όλα τα μη απαραίτητα μέρη του υποπλαισίου αφαιρέθηκαν επιμελώς για να πετύχει το επιθυμητό οπτικό αποτέλεσμα. Πάνω στο τροποποιημένο υποπλαίσιο κτίστηκε η βάση της σέλας και δημιουργήθηκε η σέλα από πολυεστέρα, η οποία στη συνέχεια ντύθηκε από τους ΜοtOK, οι οποίοι κατανόησαν ακριβώς το σχέδιο που τους υπέδειξε και με τη σειρά τους δημιούργησαν έργο άξιο του ονόματος τους. Το ντεπόζιτο, σοφά, παρέμεινε το ίδιο, πρώτον για να μην αλλοιωθεί η ταυτότητα της μηχανής και δεύτερον για να συνεχίζει να κρύβει έντεχνα από κάτω, όλο το σκασμό από καλώδια, ηλεκτρονικά, αισθητήρες, abs, μπαταρία, γεννήτρια με λουριά και όλη την τεχνολογία, που πολλοί θέλουν να υπάρχει, αλλά κανείς δε θέλει να τη βλέπει.

Τη θέση της εργοστασιακής εξάτμισης πήρε μία Akrapovic από R Nine T η οποία ήταν ακριβώς αυτό που είχε φανταστεί τόσο σχεδιαστικά όσο χρωματικά και ηχητικά. Περί του ήχου και επειδή ποτέ δε του άρεσαν τα κραυγαλέα ενοχλητικά οχήματα, ο ήχος είναι δυνατός και μπάσος χωρίς όμως να γίνεται ενοχλητικός, ακόμα και σε ταξίδι πολύωρο, και πάντα εντός των νόμιμων ορίων.

Ο κινητήρας δεν υπέστη κάποια τροποποίηση εκτός από την βαφή. Λοιπά μέρη που αφαιρέθηκαν, βάφτηκαν, ανακατασκευάστηκαν με τη χρήση νέων ανταλλακτικών για ένα καθαρό cleanlook αποτέλεσμα και στη συναρμολόγηση έγινε η αντικατάσταση των allen βιδών με αντίστοιχες inox torx

Δισκόπλακες/τακάκια αλλάχτηκαν με καινούρια μαζί με σωληνάκια υψηλής πίεσης. Έχουν αλλαχθεί ρουλεμάν εμπρός τροχού και paralever, φούσκες, τσιμούχες, φίλτρα, μπαταρία και οτιδήποτε είχε ακόμα και την παραμικρή φθορά σύμφωνα με την αυστηρή κρίση του Αντώνη.

Η συμπεριφορά στο δρόμο βελτιώθηκε αισθητά καθώς λόγω της αφαίρεσης του μπροστινού μέρους (ρύγχος ζελατίνες φανάρι όργανα) όσο και της μετεγκατάστασης του ψυγείου ελαίου και της αφαίρεσης μέρους του πίσω υποπλαισίου με τα παρελκόμενα του (Baggage porter, εργαλειοθήκη κλπ), η κατανομή του βάρους μετατοπίστηκε περισσότερο προς το κέντρο και κάτω. Η θέση οδήγησης παραμένει εργονομική και η σέλα είναι ικανοποιητικά άνετη για τον αναβάτη, μέτρια σε άνεση για τον συνεπιβάτη (κατά την αρχική ομολογία της συζύγου) αλλά αυτό άλλαξε πολύ γρήγορα προς το καλύτερο, μετά από μία όμορφη “βόλτα για δύο”.

Μετά από δύο χρόνια ολοκλήρωσης του project, ο Αντώνης συνεχίζει να χρησιμοποιεί την μηχανή καθημερινά, εισπράττοντας ως επιβεβαίωση θετικά σχόλια, όπου και αν έχει βρεθεί. Από την άλλη, αυστηρός με τον εαυτό του, ψάχνει συνεχώς “ατέλειες” και ανάγκες μικροεπεμβάσεων, σε σημεία στα οποία στους πολλούς δεν είναι καν ορατές ή κατανοητές και τα οποία λόγω καθημερινής τριβής και “προβληματικού” χαρακτήρα («προβληματικός λόγω παρατηρητικότητας», όπως αυτοχαρακτηρίζεται) φρόντισε να βελτιώσει στο νέο του project (το οποίο ευελπιστεί να έχει έτοιμο μέσα στο 2021) και φυσικά περιμένουμε να σας παρουσιάσουμε σε επόμενο άρθρο.

Σαν γνήσιος μοτοσικλετιστής ο Αντώνης θεωρεί ότι : ΔΕΝ έχει σχέση τι μηχανή έχεις, ΔΕΝ έχει σχέση πόσα λεφτά έχεις, αν έχεις θέληση να “ταξιδέψεις” ο δρόμος είναι εκεί και σε περιμένει. Έχει δει τα πιο «ακατάλληλα» μηχανάκια στα πιο παράξενα μέρη, με οδηγούς που έχουν διανύσει πάνω τους εκατοντάδες χιλιάδες χιλιόμετρα. Τα πάντα είναι υποκειμενικά και όμως όταν εσύ ξέρεις τι θέλεις, τα πάντα γίνονται ξεκάθαρα. Όταν αυτό το “ξεκάθαρο” του καθενός δεν υπάρχει στην αγορά, τότε πρέπει να το δημιουργήσεις, λέμε εμείς… Σε αυτούς που σκέφτονται να προχωρήσουν σε ένα τέτοιο εγχείρημα, χωρίς να θέλει να τους αποθαρρύνει, θα ήθελε να τους συμβουλέψει να είναι υπομονετικοί και να κατανείμουν περισσότερο χρόνο στη σχεδίαση απ’ ότι στην υλοποίηση. Αν δεν ξέρεις που ακριβώς θέλεις να πας, στο τέλος, πιθανώς να καταλήξεις στο πουθενά, και θα είναι σίγουρα κρίμα να έχεις καταναλώσει κόπο και χρήμα και να μην πάρεις το ανάλογο αποτέλεσμα. Αυτό που θα προσέθετα εγώ είναι ότι δεν είστε μόνοι, είμαστε όλοι εδώ για να συμβουλέψουμε, να καταθέσουμε τις εμπειρίες μας, να αναδείξουμε και προπαντός να χαρούμε στις βόλτες μας, για τις ατέλειωτες ώρες που έχουμε αφιερώσει στις “καλές” μας για να είναι μοναδικές …