Δυο χρόνια πριν, 9 Bandit9 Bishops κατασκευάστηκαν. Δημιουργίες σαν και αυτές, θέτουν άλλα όρια και στάνταρ στον ορισμό café racer, ή στις custom κατασκευές μικρών κυβικών. Γενικά, τα παλικάρια του Bandit9 χαράζουν δικούς τους δρόμους στις κατασκευές τους και θα φιλοξενήσουμε και άλλα μηχανάκια τους για να καταλάβετε περί τίνος πρόκειται…
Είναι βασισμένο στο παλιό Honda Supersport των 125 cc. Κυβισμός παπιού θα σχολιάσετε και θα έχετε δίκιο. Όμως οι ομοιότητες με τα μικρά αθάνατα μηχανάκια της γιαπωνέζικης εταιρίας σταματάνε εδώ, ή άντε και στο κεντρικό μέρος του σασί, που έχει διατηρηθεί στο Bishop.
Το πάνω μέρος, δηλαδή εκεί όπου φυσιολογικά βρίσκεται το ρεζερβουάρ με τη σέλα, έχει αντικατασταθεί από ένα ενιαίο κομμάτι κράματος ατσαλιού, υψηλής αντοχής και σκληρότητας. Η φράση αυτή από μόνη της ασφαλώς δε μπορεί να περιγράψει τη λιτή σχεδίαση και την μοναδικότητα που αποπνέει βλέποντάς το. Διαμορφωμένο κατάλληλα, φιλοξενεί μπροστά το χώρο του καυσίμου και συνεχίζει με τη λιτή αλά brat σουέντ σέλα, καταλήγοντας σε ένα μικρό φουτουριστικό πίσω στοπ. Τα πλαϊνά πάνελ είναι από γνήσιο ξύλο ασφαλώς.
Οι αναρτήσεις μπρος-πίσω είναι custom κατασκευές, τα αλουμινένια φλασάκια το ίδιο, η τάπα της βενζίνης απλά υπέροχη μέσα στη απλότητά της, ενώ το πακέτο κλιπον- ταχύμετρο- τιμονόπλακα δε θα μπορούσε να είναι πιο ταιριαστό στην όλη κατασκευή. Πίσω έχει διατηρηθεί το ταμπούρο ενώ η πέδηση μπροστά εξασφαλίζεται πλέον από ένα μονό δισκόφρενο.
Η εξάτμιση από μόνη της αποτελεί σημείο για χάζι, με το ιδιαίτερο τελικό να ξεχωρίζει για τη μοναδική αισθητική του. Φτερά δεν υπάρχουν χάριν του design και η αλήθεια είναι πως δε θα ταίριαζαν στη συγκεκριμένη περίπτωση.
Στο φινίρισμα κυριαρχούν σατινέ αποχρώσεις του γκρι και του ασημί, με μόνη εξαίρεση τα ξύλινα πλαϊνά φιλέτα, που το χρώμα τους ποικίλει αναλόγως της επιλογής ξυλείας.
Σίγουρα η άνεση δε φαίνεται να είναι το φόρτε του, ούτε ασφαλώς το γκάζι. Αυτοί που πλήρωσαν περίπου 6500 χιλιάρικα για να το αποκτήσουν, δε τα έδωσαν για κανένα από τα δύο. Τα έσκασαν για να έχουν ένα έργο τέχνης σε δυο τροχούς, που θα μπορεί να βρίσκει εύκολα θέση από το σαλόνι τους, στο δρόμο, μέχρι το μουσείο Γκούγκενχαϊμ, προκαλώντας και στις 3 περιπτώσεις επιφωνήματα θαυμασμού!