Rolling Bones εστί μια ομάδα, κοινότητα όπως λένε οι ίδιοι, με ιδιαίτερη προτίμηση στη μετατροπή και ανακατασκευή μοτοσυκλετών BMW. Café racers, bobbers, trackers, scramblers, απ’όλα έχει ο μπαξές και εσχάτως άρχισαν να πιάνουν στα χέρια τους και άλλες μάρκες , με το παλμαρέ τους να περιλαμβάνει ένα Yamaha XS650 & μια Duci Sport 1000S προς το παρόν εκτός των μοντέλων της βαυαρικής εταιρίας. Ο Morten Gammelgaard μας έστειλε τη πιο πρόσφατη δημιουργία τους, ένα R100RS που με χαρά και τιμή παρουσιάζουμε στο ελληνικό κοινό!
Ο δότης λοιπόν, το RS του 1989, ανακατασκευάστηκε σχεδόν εξ ολοκλήρου. Τροποιημένα ηλεκτρικά, με μια μικρή μπαταρία λιθίου να κρύβεται κάτω από τη σέλα,καθώς ο χώρος που αφήνει πλέον το ελάχιστο υποπλαίσιο έπρεπε να μείνει κενός. Καλώδια υψηλής αγωγιμότητας μεταφέρουν ρεύμα στα μπουζί.
Τα καλάμια τοποθετήθηκαν ανάποδα, ώστε οι δαγκάνες να έρθουν από τη πίσω μεριά, αντί για εμπρός που είναι εργοστασιακά. Στρίβουν με τη βοήθεια ενός νέου σετ clip–on, και στηρίζονται σε μια χειροποίητη άνω τιμονόπλακα. Βέβαια, παρατηρούμε ότι δεν έχουν συνδυαστεί με rear sets στις φωτογραφίες που έχουμε και λογικά είναι το επόμενο αξεσουάρ που θα τοποθετηθεί, καθώς η θέση οδήγησης έτσι είναι άβολη (από προσωπική εμπειρία!). Όργανα λάμπουν δια της απουσίας τους στο βωμό της απλότητας και των καθαρών γραμμών.
Οι ζάντες είναι αυτές που είχε εξ ορισμού το BMW, αλλά φοράνε ένα σετ ρετρό ελαστικών Firestone, που γενικά προτιμούνται σε πάρα πολλές αντίστοιχες μετατροπές , λόγω της ρετρό εμφάνισης τους. Ουρά σέλα και υποπλαίσιο είναι χειροποίητα, ενώ οι θερμομονωτικά τυλιγμένες εξατμίσεις καταλήγουν σε αφτερ-μαρκετ τελικά, με όμορφο ήχο, όπως παραδέχεται ο Morten. Σωληνάκια υψηλής παντού όπου υπήρχαν γραμμές φρένων και νέα,αλουμινένια τάπα βενζίνης τύπου Monza.
Φίλτρα K&N ήρθαν να δώσουν ανάσες στα καρμπυρατέρ, με ένα οβάλ κάλυμμα να καλύπτει τη θέση του φιλτροκουτιού. Αυτή είναι η μία λύση, για όσους κατόχους διβάλβιδων BMW θέλουν να αφαιρέσουν το φιλτροκούτι. Η άλλη, είναι αυτή που έχω κάνει στο προσωπικό μου μηχανάκι, με μια πλάκα που ακολουθεί το «ανάγλυφο» του σημείου, αφήνοντας κενό το χώρο. Πολλοί εκεί βάζουν τη μπαταρία.
Ο μπόξερ, το πλαίσιο και τα περιφερειακά βαφτηκαν ασφαλώς όλα, με το κινητήρα να κρύβεται οπτικά μέσω του μαύρου ματ φινιρίσματος, δίνοντας έμφαση στη διχρωμία καφέ- ασημί ντεποζίτου και σέλας.
Μετρώντας σκάρτα 2 χρόνια στον ενεργητικό τους, με το R100RS θέλησαν να κάνουν μια μοτοσυκλέτα, σήμα κατατεθέν για την εταιρεία τους και απ’ότι φαίνεται από το αποτέλεσμα, θα περιμένουμε ακόμα περισσότερα πράγματα από αυτούς στο μέλλον.
Keep up the good work guys!
http://rollingbonesbikeclub.com/
https://www.facebook.com/rollingbonesbikeclub/timeline
