Πριν κάμποσα χρόνια στην άκρη του δρόμου, κατά τη διάρκεια της συνηθισμένης διαμάχης μεταξύ “Ευρωπαίων” και “Γιαπωνέζων” μηχανόβιων (μέχρι να κρυώσουν τα μοτόρια, αερόψυκτα γαρ) άκουσα για πρώτη φορά τη θεωρία συσχέτισης των μηχανών με τις γυναίκες ανά χώρα προέλευσης. “Ευρωπαίος” ο εισηγητής της, “multi culti ” οι παρόντες μηχανόβιοι ακροατές (ο νοών νοείτω …), δυσανασχέτησαν φυσικά αλλά μέσα τους καταλάβαιναν καλά το σκεπτικό και την πικρή αλήθεια … Κατά τη θεωρία αυτή λοιπόν, οι “Γερμανίδες” τότε ήταν οι αξιόπιστες και αδιάφορες , οι “Αγγλίδες” βιτσιόζες και τρελιάρες, οι “Ιταλίδες” κούκλες και απλησίαστες, οι “Αμερικάνες” πληθωρικές και χίπισσες και οι “Γιαπωνέζες” εύκολες αλλά επικίνδυνες για τους υπόλοιπους ….
Τα πράγματα τότε ήταν πιο απλά, τι θες ρε φιλαράκι κορίτσι για σπίτι, πάρε τη “Γερμανίδα” να ησυχάσεις, αλλά θα γίνεις καληνυχτάκιας ! Θες rock n’ roll γκομενάκι για να παρτάρεις όλο τρέλα, οk πάρε την “Αγγλίδα”, αλλά κάθε πρωί θα σου ξερνάει τα λάδια !! Είσαι ακόμα πιο χίππης , υπάρχει και η “Αμερικάνα”. Θέλεις μία που να τα κάνει όλα και νομίζεις ότι υπάρχει, πάρε τη “Γιαπωνέζα” που είναι και φθηνή και φάε τα μούτρα σου στην πρώτη γρήγορη στροφή για να μάθεις !!!
Θέλεις τέλος να τα φτιάξεις με την ΚΟΥΚΛΑΡΑ των ονείρων σου να ζήσεις το απόλυτο πάθος και μπορείς να το αντέξεις ; Να την γουστάρεις τρελά, να μην κοιμάσαι τα βράδια, να βγάζετε τα μάτια σας παντού χωρίς αύριο, να σε στέλνει στον παράδεισο και ξαφνικά να σε παρατάει σύξυλο στη μέση του δρόμου ;; Να κόβεις φλέβες για κείνη, να παίρνεις βαθιά ανάσα πριν την καβαλήσεις, να τις δίνεις τα καλύτερα αλλά να ζεις συνεχώς με το φόβο μη σε αφήσει ;;; Σε καταλαβαίνω γιατί είμαι παθών, πάρε την “Ιταλίδα” και κλείσε την πόρτα πίσω σου γιατί επιστροφή δεν έχει ……
Η MOTO GUZZI LE MANS δεν ήταν οποιαδήποτε Ιταλίδα, ήταν η πρωταγωνίστρια, το καμάρι του Mandello del Lario, η σεξοβόμβα της εποχής, πλάι στην συμπατριώτισσα της DUCATI 900 SS. Λανσαρίστηκε για πρώτη φορά το 1976 και παρέμεινε στην παραγωγή για σχεδόν 15 χρόνια στοιχειώνοντας τα όνειρα των ανταγωνιστών της. Για να μπείτε στο πνεύμα της εποχής, η Lemans τότε (πρώτη έκδοση) δήλωνε 71 HP και 215 Km/h τελική, όταν η DUCATI SS 900 είχε αντίστοιχα 70 HP και 213 Km/h, η BMW R90S 67 HP και 200 Km/h και η HONDA CB 750 four μόλις 63 ΗΡ και 193 Km/h τελική ! Επιπλέον δεν ήταν μόνο γρήγορη, αλλά είχε φανταστική για την εποχή οδική συμπεριφορά, ποιοτικές αναρτήσεις με υποβοήθηση αέρα και πολύ καλά φρένα Brembo με σύστημα integrale.
Caferacer από το εργοστάσιο λοιπόν, κούκλα από τη κούνια της , παραμένει μέχρι σήμερα το αγαπημένο παιδί των “βελτιωτών” που αναλαμβάνουν να διατηρούν άσβεστο τον πόθο των παλιών που την ξέρουν και να σκανδαλίζουν τα όνειρα των “εφήβων” που δεν τη γνώρισαν στα νιάτα της.
Υπεύθυνοι για το project Bike της παρουσίασης είναι οι Γάλλοι σύμμαχοι με την κωδική ονομασία 4Η10
http://4h10.com/2012/07/moto-guzzi-le-mans-iii-midnight-crash-by-4h10-com/
Η συγκεκριμένη κούκλα προέρχεται από την ένωση μίας MOTO GUZZI CALIFORNIA με ένα κινητήρα από Lemans III
O κινητήρας του 850 LEMANS III ξεχωρίζει εξωτερικά από τις τετραγωνισμένες ψύκτρες στις κεφαλές και τους κυλίνδρους και ήταν ο πιο εξελιγμένος 850 του εργοστασίου με 81 ΗΡ σε νορμάλ κατάσταση !!! Τα Dellorto με αντλία επιτάχυνσης σε συνδυασμό με τις φιλτροχοάνες αναλαμβάνουν να κρατούν τον αετό χορτάτο και οι ελεύθερες εξατμίσεις προειδοποιούν τους αδαείς να δείξουν τον απαραίτητο σεβασμό …
Το look επιθετικό και minimal ταυτόχρονα, τίποτα κραυγαλέο και καμία παραφωνία με εξαρτήματα από άλλα GUZZI που δένουν αρμονικά, θα μπορούσε άνετα να έχει βγει από το Mandello σε αυτή τη μορφή σαν μία έκδοση 850 cafe …. Το πλαίσιο έχει βαφτεί μπρονζέ-χρυσό και τα περιφερειακά μαύρα κατά τη μόδα των sport κατασκευών της εποχής.
Στο μπροστινό μέρος παρέμεινε το στιβαρό πιρούνι της California με την αλουμινένια γέφυρα, το οποίο κόντυνε , τοποθετήθηκε χρωμιωμένο φτερό για να ταιριάζει με το look, βάσεις φαναριού και ρυθμιζόμενα clipons από την Τomaselli (φυσικά) και φανάρι λάφυρο από κάποιο HONDA CB 750 F με κίτρινο κάτοπτρο. Τα χειριστήρια προέρχονται από ένα μεταγενέστερο Guzzi Jackal και η βάση του κοντέρ είναι χειροποίητη. Τα φρένα παρέμειναν τα γνήσια, με δύο δίσκους 300 mm και δαγκάνες brembo εμπρός και ένα δίσκο 260mm πίσω και το γνωστό σύστημα συνδυασμένης πέδησης integrale που είχε από τότε, το μόνο που τοποθετήθηκε ήταν σωληνάκια υψηλής πίεσης.
Στον κινητήρα, που βάφτηκε μαύρος, δεν έγιναν μεγάλες μετατροπές, τι άλλο να του κάνεις άλλωστε είχε τον πιο άγριο εκκεντροφόρο και τα 36άρια dellorto με αντλία επιτάχυνσης, βελτιώθηκε λίγο η αναπνοή με τις φιλτροχοάνες και η εξαγωγή με τις εξατμίσεις (Dunstall replica) λίγο περισσότερο “απελευθερωμένες” (στο δικό μου θα προτιμούσα καλύτερα τις μαύρες Lafranconi για LEMANS….)
Ιδιαίτερη φροντίδα δέχτηκαν τα ηλεκτρικά, το μελανό σημείο των Ιταλικών της εποχής (… “σύξυλος στη μέση του δρόμου” που λέγαμε …) και φτιάχτηκαν από την αρχή δύο ξεχωριστές πλεξούδες, μία για την ανάφλεξη και μία για όλα τα υπόλοιπα) Κατά τα άλλα, το ρεζερβουάρ με τις καμπύλες προέρχεται από το ομόσταυλο 1000 SP, η σέλα και η ουρά φυσικά χειροποίητες και τα μαρσπιέ-κοσμήματα από την Ιταλική Τarozzi. Τέλος τα αλουμινένια μέρη (πιρούνι και γέφυρα, καπάκια κεφαλής) γυαλίστηκαν και όλα τα υπόλοιπα βάφτηκαν σε στυλ JPS.
Κλείνοντας θα πρέπει να αναφέρω ότι οι Γάλλοι είναι τρελοί με τα παλιά BMW και τα GUZZI και είναι απίστευτο πόσα πολλά βλέπεις σήμερα στο κέντρο του Παρισιού, ή σε Κυριακάτικες μοτοβόλτες στην εξοχή.
Ιδιαίτερες ευχαριστίες στο Team 4H10 (John, Nico & Friends !)
θα τους βρείτε στην διεύθυνση : http://4h10.com
και στο Facebook : https://www.facebook.com/4h10paris/timeline
φωτογραφίες : Carl et Elodie de CREM PROD, Karoline BUSS – Mademoiselle Agency Paris
BONNES ROUTES !!!
