Ο ΓΥΡΟΣ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ

Πάνε πολλά χρόνια απ’ όταν, είχα δει,πιτσιρικάς το γύρο του θανάτου.Έκτοτε, πραγματικά δεν είχα ξανακούσει για την ύπαρξη του,ώσπου έπεσε στα αυτιά μου η εμφάνιση ενός τέτοιου βαρελιού στο Scooter festival 2013.Αν και δε στάθηκε δυνατό να πάω να δω, κανονίστηκε μια συνέντευξη με τον κ. Βαγγέλη Ανδρέου,που βρισκόταν πίσω από το event, και ίσως ο μοναδικός εν ενεργεία σήμερα στο είδος του.

Πότε ξεκίνησες,πότε μπήκες σε βαρέλι πρώτη φορά;

Ξεκίνησα το 1992,μαζί με το Γιώργο Βερούτη και ήμουν μαζί του ως το 2005.Τον θεωρώ πατέρα μου,πήρα πράγματα από αυτόν και το 2006 ξεκίνησα το δικό μου
γύρο θανάτου. Ήταν όνειρο ζωής για μένα αυτό και εκείνη τη στιγμή εκπληρώθηκε 100%. Αντιμετώπισα και δυσκολίες ασφαλώς. Κόστη συμμετοχής σε events και εκδηλώσεις,που πολλές φορές
δεν έβγαιναν και έμπαινα μέσα τόσο εγώ,όσο και ο διοργανωτής-επιχειρηματίας.Δεν είναι υπερβολή να πω πώς σε τέτοιες περιπτώσεις,δουλεύει ο επιχειρηματίας για τα δημοτικά τέλη και εγώ για τον επιχειρηματία!Εκεί λέγαμε,άντε να ρεφάρουμε στο επόμενο!

Τι χρειάζεται,για να γίνει κάποιος ακροβάτης στο Γύρο του θανάτου;Υπάρχει ενδιαφέρον από νέο κόσμο να ασχοληθεί επαγγελματικά με αυτό;

Παλιά,ήταν πάρα πολλά άτομα που ασχολούνταν με το άθλημα στην Ελλάδα και τώρα είμαστε 2 εναπομείνουσες ομάδες. Το θέμα είναι πώς δε βλέπω ενδιαφέρον από νεότερους  να ασχοληθούν.Μου έχει
τύχει να έρθει κάποιος και να πει <<το φοβάμαι αυτό που βλέπω,αλλά μου αρέσει και θέλω να με μάθεις>>. Έχω πάρει τέτοια παιδιά και τα έχω μάθει.

Αλλά δε μπορούν εύκολα να ακολουθήσουν το πρόγραμμα. Εδώ παίζεις με τη φυγόκεντρο,το ύψος,το βάρος και τη ζάλη. Κάνεις 10 στροφές γύρω από τον εαυτό σου και ζαλίζεσαι,σκέψου εκεί μέσα τι γίνεται
με τις ταχύτητες που αναπτύσσουμε! Το βάρος μας τριπλασιάζεται αλλά απ’έξω δε μπορείς να το καταλάβεις.Εγώ όμως που κάνω τα νούμερα εκείνη τη στιγμή, τρώω τη πίεση,τη δύναμη και να καταλάβεις, όταν θέλω να σηκωθώ όρθιος, καταβάλω τριπλή προσπάθεια!

Τα αμορτισέρ της μοτοσυκλέτας τερματίζουν στάνταρ και πολλές φορές σκάει το λάστιχο από τη δύναμη που δέχεται. Για να κάνεις το γύρο του θανάτου σε βάθος χρόνου και να βγεις ζωντανός από εκεί μέσα,
πρέπει να φοβάσαι.Καλές και αναγκαίες οι επευφημίες του κόσμου,αλλά δε παύεις να παίζεις με το κίνδυνο.Το 2008 είχα ατύχημα,αρκετά σοβαρό,με 3 μήνες νοσηλεία σε νοσοκομείο. Ήταν το πρώτο και τελευταίο ως τώρα,αλλά δε παύει να υπενθυμίζει το τι κάνουμε εκεί μέσα. Τι απαιτείται για τη δουλειά; Να το αγαπάς!

Προσωπικά,το βλέπουμε πρώτα σαν χόμπυ-το κάνουμε επειδή το γουστάρουμε και έπειτα έρχεται το βιοποριστικό.Είναι η ζωή μου.Ήταν όνειρο ζωής,τρόπος ζωής-τα ταξίδια, οι γνωριμίες με κόσμο,το σόου αυτό κάθε αυτό, η αδρεναλίνη.Αν το κάνεις αγγαρεία,ή κάποια στιγμή βλέπεις ότι το κάνεις με βαριά καρδιά,τότε το έχασες, δε μπορείς να το βγάλει προς τα έξω,τ ελείωσες!

Τι σε ικανοποιεί σήμερα,παρουσιάζοντας τα νούμερα ανά την επικράτεια;

Θέλω να μαθευτεί!Σήμερα η νεολαία δε ξέρει τι είναι γύρος θανάτου.Κάποτε πήγαινες σε ένα πανηγύρι και γινόταν χαμός. Πάντα θα έβρισκες κάπου έναν γύρο θανάτου. Τώρα έχουν εξαφανιστεί.
Όπου και να πάω αποτελεί πλέον θέμα συζήτησης. Μπορεί να έρθουν έστω και 10 άτομα μια μέρα,αλλά αυτοί είναι η ζωντανή μου διαφήμιση.

Την άλλη μέρα θα φέρουν 30 και στο τέλος θα γίνει κοσμοσυρροή. Βέβαια,τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα,λόγω των οικονομικών δυσκολιών που αντιμετωπίζει ο κόσμος
αλλά και το αντίκτυπο που έχει σε μας,ως επαγγελματίες. Δεν είναι υπερβολή πώς δουλεύουμε συνήθως ίσα-ίσα για να βγει το μεροκάματο.
Έχουμε ένα εισιτήριο 3 ευρώ,που άμα δεις τι γίνεται εκεί μέσα,σίγουρα θα πεις<<χαλάλι,άξιζε να το δω>>! Άσε που είναι σπάνιο πλέον και ως θέαμα.Βάλε και τη δουλειά που δε φαίνεται:μετακινήσεις,στήσιμο- ξεστήσιμο,συντήρηση.
Το βαρέλι που βλέπετε κάθε φορά γίνεται κομμάτια και μαζεύεται πάνω σε νταλίκα. Έχει φθορές και αυτό,που πρέπει να καλυφθούν από τα έσοδα, συν τα μεροκάματα του προσωπικού που απασχολώ, σύνολο έξι με μένα.

Ο κόσμος πώς σας αντιμετωπίζει;

Ο κόσμος μας αγαπάει και μας στηρίζει! Fέτος πήγα πρώτη φορά στην Ιστιαία. Είχε να πάει εκεί γύρος 33-34 χρόνια. Πλέον δεν το ήξερε κανένας! Μόνο οι μεγάλοι στην ηλικία! Αλλά αφήσαμε τις καλύτερες εντυπώσεις.

Δύσκολα να τραβήξεις σήμερα τα νέα παιδιά, αλλά έτσι και έρθουν,τότε γίνεται θέμα συζήτησης μέσα στις παρέες τους και βλέπεις πώς την επόμενη μέρα πχ έρχονται ακόμα περισσότεροι νέοι. Για παράδειγμα,στο Γκάζι, στο scooter festival, ήταν πολύ καλή φάση.Εκεί βγαίναμε στις 11 πχ και λέγαμε πως στις 12 θα δώσουμε παράσταση και έβλεπες
πώς οι επισκέπτες κατέκλυζαν το βαρέλι!

Φαντάσου πώς η κίνηση γενικά στο φεστιβάλ,σε σχέση με τη περασμένη χρονιά ήταν μειωμένη,απ’ότι είπαν οι διοργανωτές. Εκεί,ο περισσότερος κόσμος ήταν λίγο ως πολύ μηχανόβιοι,
οπότε το έβλεπαν διαφορετικά  και ασφαλώς ο μηχανόβιος θα στηρίξει το μηχανόβιο! Οι περισσότεροι δεν το είχαν ξαναδεί φυσικά και εκεί και έβλεπες από τα βλέμματα, τις αντιδράσεις και τις συζητήσεις
ότι έφευγαν εντυπωσιασμένοι,ακόμα και επαγγελματίες αναβάτες.

Πότε ξεκίνησε στη χώρα μας ο Γύρος;

Από λεγόμενα παλιότερων, πρώτη φόρα ξεκίνησε στην Ιταλία το 1909 και ήρθε στη χώρα μας το 1930 το πρώτο βαρέλι. Είχε επεκταθεί και σε άλλες χώρες της Ευρώπης.

Έχω γνωρίσει και συνεργαστεί με παλιούς ακροβάτες, κάποιοι είναι εν ζωή ακόμα,όπως τον Ηλία Διαμαντόπουλο-πολύ παλιός ακροβάτης, τώρα είναι 78 χρονών και ήταν και αεροπόρος. Έκανε τρελά πράγματα το ’83 στη Θεσσαλονίκη. Γιόρταζαν τότε οι Τούρκοι στο προξενείο τα 100 χρόνια του Κεμάλ και αυτός είχε πάρει ένα ιδιωτικό αεροπλάνο
και πετούσε πάνω από το προξενείο ακριβώς, απειλώντας τους πως θα το ρίξει πάνω τους,αν δε διαλύσουν τη γιορτή!!!! Άλλες εποχές!!! Παλιά ήταν 4-5 σαν και εμένα που το έκαναν.
Τώρα έχω μείνει μόνο εγώ ουσιαστικά ενεργός και ο Βερούτης που κάνει κάποιες σποραδικές εμφανίσεις.

Τι μοτοσυκλέτες χρησιμοποιούνται;

Μέχρι και πριν ένα χρόνο χρησιμοποιούσα ακόμα τη Norton από παλιά. Μοντέλο 1936. Με αυτήν έπεσα το 2008 που τη δούλευα ως τότε συνεχώς. Από κει κι έπειτα τη χρησιμοποιούσα σπάνια. Είναι ξέρεις και θέμα ψυχολογίας, αλλά
περνούσα δίπλα της και δε μου έκανε κέφι να ανέβω ξανά πάνω της.Την έχω δώσει σε ένα ξάδερφό μου,που την έχει ανακατασκευάσει τώρα και είναι σαν καινούργια.

Τώρα έχω μια bmw 600αρα. Την έχω πάνω σε ράουλα. Παλιότερα γύριζα στο βαρέλι και με αυτή, μαζί και με το καλάθι της. Τώρα την έβγαλα και την έχω έξω από το βαρέλι, σε ένα χώρο όπου κάνουμε σούζες,φιγούρες και κόλπα για να τραβήξουμε
κόσμο. Όταν λοιπόν πλησιάζει ο κόσμος,τους λέω πώς <<αυτά που θα δείτε εδώ έξω σε όρθια θέση, μέσα θα τα δείτε σε πλάγια θέση και σε 5 1/2 μέτρα ύψος. Οπότε παρουσιάζω κάποια νούμερα και με αυτή.

Έχω μια xt600 που αντικατέστησε τη norton ως κύρια μοτοσυκλέτα μέσα.Δε περίμενα ότι θα έβγαινε τόσο καλό και όμως πέτυχε!Έχω 3 honda, δυο 125 και ένα 200αρι και ένα suzuki gsx125 για τις υπόλοιπες φιγούρες. Αυτά τα χειρίζονται συνήθως τα άλλα παιδιά που συμπαρουσιάζουν το σόου. Μέσα γυρίζουμε είτε 3 μηχανές ταυτόχρονα,είτε δυο, θα πιαστούμε αγκαλιά στο αέρα, θα κάνουμε κάποια κυνηγητά και διάφορα άλλα.

Έχω και αυτοκίνητο. Παλιά το λειτουργούσα, αλλά τώρα έχω σταματήσει για δυο σοβαρούς λόγους. Πρώτον το εισιτήριο είναι φτηνό για να παρουσιάσω ένα θέαμα και με αυτοκίνητο, αν συνυπολογίσεις τα εξτρά έξοδα που
απαιτεί και δεύτερον αν θέλω να στήσω το γύρο του Θανάτου γύρω στις 9 ώρες, για να έχω και το αυτοκίνητο θέλω γύρω στις 16-17 ώρες.
Παλιά έπαιζαν πολλές Norton στους γύρους, BSA, BMW, Horex, εποχής που ακόμα ήταν hardtail, χωρίς αναρτήσεις πίσω και μπορώ να πω πώς ήταν καλύτερα για αυτή τη δουλειά, πιο ζυγισμένα. Βόλευαν στα νούμερα και κυρίως στο σάλτο μορτάλο, όπου κάθεσαι στην μηχανή στο πλάι,γυναικεία,και σηκώνεσαι όρθιος στο μαρσπιέ, αφήνοντας τα χέρια σου και το ένα πόδι στο κενό. Στην ουσία οδηγάς τη μηχανή με το ένα σου πόδι! Η έλλειψη ανάρτησης χρησιμεύει στο ότι δε κάνει το μπαλάντζο η μηχανή. Πάει ευθεία όπως και να έχει, από όποια μεριά και αν βγεις. Ενώ με το xt, όταν ξεκαβαλάω και έρχομαι πλάγια και αφού σηκωθώ, όταν πάω να αφήσω τα χέρια μου, επειδή έχει αμορτισέρ, χαλάει η ισορροπία. Γιαυτό και χρησιμοποιούσαμε αυτά τα μηχανάκι μέχρι
πολύ πρόσφατα. Εγώ όμως ήθελα να το αλλάξω. Το ΧΤ είναι πολύ ψηλότερο, ενώ είναι μια μοτό που είναι πολύ εμπορική και συνηθισμένη. Η χρήση της έχει ένα θετικό ακόμα.
Υπήρχε κόσμος δύσπιστος με τα παλιά μηχανάκια, που έλεγε «τι τρέχει και χρησιμοποιούν όλο παλιές μοτοσυκλέτες, παίζει κάτι με αυτές κλπ». Ενώ τώρα το βλέπουν και λένε, ωπ, έχω και γω ένα ίδιο, ή είναι τόσο συνηθισμένο που το έχει πολύς κόσμος.
Οπότε πολλά τα οφέλη από τη χρήση του,ενώ ο μεγαλύτερος όγκος του κάνει ακόμα πιο εντυπωσιακό το θέαμα στα μάτια του κοινού.

Έτσι,σαν μια τελευταία λέξη,για να κλείσουμε,τι θα ήθελες να πεις;

Νομίζω πώς όποιος δει το γύρο του θανάτου,θα πρέπει αν αισθάνεται πολύ τυχερός,γιατί εκτός της ιδιαιτερότητας του,είναι και δυσεύρετος πλέον. Οπότε,αν τύχετε, αξίζει μιας επίσκεψής! Σκεφτείτε το και αλλιώς: αν σταματήσω και εγώ κάποτε,τότε ίσως να μην υπάρξει διάδοχος αυτού του σόου- σόου,που είναι πιθανόν ο τελευταίος ζωντανός εκπρόσωπος μιας άλλης εποχής…

Οι φωτογραφίες που συνοδεύουν το άρθρο προέρχονται από τη σελίδα του fb του κ.Ανδρέου,κατ’όπιν άδειας του και τον ευχαριστούμε.